Իսրայելի վարչապետ Բենիամին Նեթանյահուն և ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը լարված հեռախոսազրույց են ունեցել Իրանին դիմակայելու ուղիների վերաբերյալ, ինչը հերքել է նախկինում տարածված այն պնդումները, թե նրանք միասնական դիրքորոշում ունեն Թեհրանին միջուկային զենքի ձեռքբերումն արգելելու հարցում։ Ըստ որոշ տեղեկությունների՝ Թրամփը Նեթանյահուին ասել է. «Ես ուզում եմ դիվանագիտական լուծում իրանցիների հետ: Ես հավատում եմ լավ գործարք կնքելու իմ կարողությանը»:               
 
  • Հավերժ բացակայած իրական կրթության օրինաչափ հետևանքը

    Հավերժ բացակայած իրական կրթության օրինաչափ հետևանքը

    25.01.2025| 15:33
    Մեզ շատ արագ մտցնում են «եվրոպական» այն ճահիճը, որից Վրաստանը նախորդ տարի միայն կարողացավ դուրս գալ:
  • Ամեն տեսակի միֆ հորինում են՝ սեփական կաշին ու արյունոտ փողերը փրկելու համար

    Ամեն տեսակի միֆ հորինում են՝ սեփական կաշին ու արյունոտ փողերը փրկելու համար

    25.01.2025| 14:06
    Երբ ասում էր՝ ոչ մի մուկ, ոչ մի ձուկ չի պլստալու, հավանաբար, հենց ժողովրդին նկատի ուներ, ոչ թե երկիրը հոշոտած առնետներին և շնաձկներին:
  • Զուգահեռներ չտանել

    Զուգահեռներ չտանել

    25.01.2025| 13:10
    Համաշխարհային պատմության ամենամեծ պոպուլիստներից մեկը եղել է Հուլիոս Կեսարը։
  • Նա երբեք 86 տարեկան չէր դառնա

    Նա երբեք 86 տարեկան չէր դառնա

    25.01.2025| 12:57
    Էսօր Վիսոցկին 86 տարեկան կդառնար... Չէ՛, չէր դառնա, բացառված ա, նա երբեք 86 տարեկան չէր դառնա։ Էդ նույնն ա, ինչ շունչդ երկու ժամ պահես։ Ո՜վ կարա շունչը երկու ժամ պահի...
  • Բողոքում են, երբ իրենց գրպանին են կպնում, կլռեն, երբ  գրպանները դարձյալ լիքը լինեն

    Բողոքում են, երբ իրենց գրպանին են կպնում, կլռեն, երբ գրպանները դարձյալ լիքը լինեն

    25.01.2025| 09:01
    Մի խումբ առևտրականներ հավաքվել կառավարության շենքի մոտ՝ բողոքում են հարկերի բարձրացումից։ Նրանք լռում էին, երբ հանձնվում էր Արցախը։
  • «Պապլավոկ» սրճարանը արվեստի բացօթյա համալսարան էր

    «Պապլավոկ» սրճարանը արվեստի բացօթյա համալսարան էր

    25.01.2025| 08:16
    Ես տեսել եմ գրողական Ոսկեդարը, երբ գիրը արժեք էր։ Մեկ բաժակ սուրճի շուրջ տաք, արվեստանպաստ վեճեր էին։ Բոհեմը իր մեջ էր համախմբել բառեղեն «խենթուկներին»։ Գինովությունը անկեղծության ճամփա էր բացում։ Կամ ընդունվում էր հեղինակը, կամ ՝ ոչ։ Գրքի նկատմամբ հարգանք կար։ Անհատականության խոսքը հասնում էր իր երկրի իշխանավորին։ Մտավորականը միջնորդ էր պետության և ժողովրդի միջև։
  • Աշխարհաքաղաքական ու տնտեսական հզոր խաղացողից Եվրոպան աստճանաբար հասավ այսօրվա վիճակին

    Աշխարհաքաղաքական ու տնտեսական հզոր խաղացողից Եվրոպան աստճանաբար հասավ այսօրվա վիճակին

    25.01.2025| 07:34
    Մեզ հետ կատարվող իրադարձությունները հասկանալու ու դրանում մեր ուժ չունենալու հանգամանքի, որպես ամեն ինչի պատճառի, իմաստը խորապես ըմբռնելու համար շատ ուսանելի է տեսնել նախկին լուրջ աշխարհաքաղաքական ուժ Եվրոպայի ներկա աննախանձելի վիճակը։
  • ՈՒզում եմ պարզապես շնորհակալություն հայտնել

    ՈՒզում եմ պարզապես շնորհակալություն հայտնել

    25.01.2025| 05:20
    Անհավանական է, թե որքան արագ եք սպառում «Մի՜ դարձիր դիզայներ» գիրքը, ու ամեն անգամ, երբ մատակարարման բաժիններից հարցնում եմ, թե շաբաթվա ընթացքում որքան եք ձեռք բերել, ուղղակի երջանկանում եմ։
  • Ազգային սնապարծություն և ազգային արժանապատվություն

    Ազգային սնապարծություն և ազգային արժանապատվություն

    25.01.2025| 04:44
    «Մենք քամիներ շատ ենք տեսել և եթե ցայսօր գոյատևում ենք, ապա շնորհիվ լոկ այն բանի, որ քամիները թռցրել են մեր գլխարկը, բայց ոչ գլուխը։
  • Ինչո՞ւ էր Սևակը մտածում, որ բանաստեղծ չէ և ո՞վ է բանաստեղծը

    Ինչո՞ւ էր Սևակը մտածում, որ բանաստեղծ չէ և ո՞վ է բանաստեղծը

    24.01.2025| 22:57
    Այսօր, տարիների հեռվից ու Պարույր Սևակի հռչակի, ճանաչման ու ժողովրդական սիրո տեսանկյունից դժվար է պատկերացնել, որ բանաստեղծի ճանապարհը հեշտ չի եղել։ Գյուղից քաղաք եկած ընթերցասեր պատանին բախվում է բազմաթիվ դժվարությունների, ընկնում հուսահատության մեջ, նույնիսկ դադարում գրել, թեև մինչ այդ մտածում էր, որ արդեն կայացած բանաստեղծ է։ Այս մասին Պարույր Սևակը անկեղծորեն պատմում է իր «Անցյալը ներկայացած» ակնարկում և հարցազրույցներից մեկում։ Իրեն բանաստեղծ չհամարելու պատճառները մի քանիսն էին, սակայն գլխավորը՝ Եղիշե Չարենցի պոեզիային ծանոթությունն էր։ Ծանոթանալով Չարենցի երկերին, երիտասարդ Սևակն հասկանում է, թե ո՞վ է բանաստեղծը, ի՞նչ է գրականությունը, ինչպե՞ս պետք չէ գրել և, ինչն ամենից դժվարն էր՝ ինչպե՞ս գրել։